മലയാളഭാഷയുടെ പരിമിതി?

എല്ലാവിധ പരിമിതികളും കവികള്‍ക്കാണ് ..കാവ്യഭാഷ എന്നത് മലയാളം ,ഇന്ഗ്ലിഷ് ,സംസ്കുതം എന്നിങ്ങനെയുള്ള സ്ഥൂലതകളല്ലല്ലോ.അക്ഷരമാലയുള്ള ഒരിടത്ത് ,ജീവിതവ്യവഹാരങ്ങള്‍ ഉള്ള ഒരിടത്ത് മഹാനായ ഒരു കവിയുണ്ടായാല്‍ കാവ്യഭാഷയൊക്കെ തനിയെ ഉണ്ടാകും. Top of Form

എനിക്ക് തോന്നുന്നത് ൨൦-)o നൂറ്റാണ്ടിന്റെ ആദ്യം മുതലേയുള്ള പ്രത്യയശാസ്ത്ര പ്രസരം-രാഷ്ട്രീയം.ആദ്ധ്യ ത്മികം- കൊണ്ട് നമുക്ക് ന്യൂനോക്തിക്കുള്ള കഴിവ് നഷ്ടപ്പെട്ടു. തമിഴില്‍ കാ.നാ.സു.,പശുവയ്യ,പുതുമൈപിത്തന്‍ മുതല്‍ ഇന്ന് വരെയുല്ല്ല കവികളിലെ ലാഘവം ജീവിതാവാബോധത്തില്‍ നിന്നാണ്.നമ്മുടെ സഹജമായ കള്ളത്തരം എന്തിനെയും മുഴാക്കതോടെയെ പറയൂ. എല്ലാ സാമൂഹ്യ -ഭാഷാഅധിനിവേശങ്ങളും ഇങ്ങിനെ തന്നെ ആയിരുന്നില്ലേ?ഒരു ശുദ്ധമായ ഭാഷാ പരിണാമം എവിടെയെങ്കിലും ഉണ്ടായിട്ടുണ്ടോ?ആയിരക്കണക്കിനു മൈലുകല്‍ക്കകലെ നിന്നല്ലേ സ്പാനിഷും പോര്ടുഗേസും വന്നു ലടിന്‍ അമേരിക്കന്‍ ഭൂഖന്റ്ധത്തെ കീഴാടക്കിയത്?കീഴാടക്കപ്പെട്ടവരാന് പിന്നീട് നല്ല സ്പാനിഷ്-പോര്ടുഗേസ് സാഹിത്യം ഉണ്ടാക്കിയത്.കേരളവും സാമൂഹ്യ-ഭാഷാധിനിവേഷങ്ങലുമായി പിന്നീട് ഇണങ്ങിചെര്ന്നുവല്ലോ?vocabularyയുടെ കുറവുണ്ടെങ്കില്‍ നമ്മുടെ ജീവിതവുമായുള്ള ഇടപഴാകലുകള്‍ കുറവാണെന്നാണ് വേണം കരുതാന്‍.എഴുത്തച്ചന്‍,പൂന്താനം,ഉണ്ണായി,ആശാന്‍,ബഷീര്‍ ,സക്കറിയ -ഒക്കെ നല്ല lucid aaya സാഹിത്യം എഴുതിയില്ലേ?ആകെ ഒരു കാര്യം ആധുനിക കഥ സാഹിത്യതിനോളം സൂക്ഷ്മഭാഷ ആധുനിക കവിതയിലുണ്ടായില്ല എന്നതാണ്..അത് കവികളുടെ പരിമിതിയാണ്..അത് 'ഭാഷയുടെ 'കുറ്റമല്ല.ഭാഷയുപയോഗിക്കുന്നവരുടെ ജീവിതാനുശീലന്തിന്റെ കുറവാണ്.ഏറ്റവും ആദ്യം ഏറ്റവും അധികം ബൂര്‍ഷ്വാ വല്‍കൃത ജീവിതതിനോട് exposed ആയവര്‍ ആധുനികകാലത്ത് ഏറ്റവും സൂക്ഷ്മമായ സാഹിത്യം എഴുതി.൬൦ കളിലെമെട്രോകളില്‍ ജീവിച്ച നമ്മുടെ കാഥികര്‍ ൬൦ കളിലെ നമ്മുടെ കവികളെക്കാള്‍ ഒരു തലമുറ മുന്‍പിലാണ്. കേരളം ലോകത്തിന്റെ കോണകവാലാണെന്നു നരേന്ദ്രപ്രസാദ്‌ പണ്ട് പറഞ്ഞത് ഇതുകൊണ്ടാണ് .